De beurs is sinds de afgelopen week weer een roller coaster geworden. Een paar procent lager op een dag en de volgende dag weer een paar procent hoger. Het kan allemaal, de beurs is opeens weer en plek geworden voor beleggers met een sterke maag. Toch hoeft niet elke belegger een sterke maag te hebben. De luie beleggers kunnen gewoon doorgaan met ademhalen en over een half jaar wee eens naar hun effectenportefeuille kijken want luiheid wordt over het algemeen beloond in de beleggingswereld. Het beste wat beleggers in situaties zoals afgelopen week kunnen doen is niets. Of, in ieder geval zo weinig mogelijk.
Een belegger die een vast plan heeft voor zijn beleggingen hoeft niet bij elke beweging van de markt op de rem of op het gaspedaal te trappen. Het advies dat wij beleggers geven en zoals wij zelf natuurlijk ook handelen is: een beleggingsplan dat bestaat uit een solide asset allocatie en daarna niet te veel meer aan doen. Ongeacht de koersuitslagen, ongeacht de doemscenario’s die de revue passeren, ongeacht het stof dat opwaait en weer neerdaalt. Het enige wat beleggers moeten doen is in de gaten houden of de portefeuille nog is samengesteld volgens de doelstellingen die zijn geformuleerd. Waar nodig kan af en toe wat geordend worden door een aandeel te verkopen of juist te kopen en daarmee de doelstelling in stand houden maar over het algemeen zeggen wij niet te veel reageren op ruis. Ruis kost rendement. Veel rendement soms.
Uit onderzoek blijkt dat beleggers in fondsen het in 2013 maar liefst 2,5% slechter hadden gedaan dan de fondsen waarin ze belegden. Het was vorig jaar een moeilijk jaar en het blijkt dan dat beleggers keer op keer de markt verkeerd inschatten en op slechte momenten switchen van aandelen naar obligaties en andersom.
Ook de ETF-beleggers hebben het niet goed gedaan. De grote uitslagen op de beurs en de hoge verhandelbaarheid met lage kosten verleidt beleggers er toe om veel vaker dan nodig is de verkooptoets te gebruiken. Ze verkopen dan aandelen- of obligatiefondsen tegen prijzen waarvan ze later spijt hebben. Vanuit zo’n positie is het dan weer heel moeilijk om terug te komen bij de basis. Een ander heel goed voorbeeld is natuurlijk de vermogensbeheerder Alex die op basis van technische analyse soms besluit om even helemaal uit de markt te stappen, de “Time Out”. Op zich een hele mooie gedachte maar niemand, ook de analisten van Alex niet, weten wanneer het moment van “Time Out” is aangebroken en wanneer daarna het “Time In” moment weer is aangebroken is al helemaal niet te voorspellen.
Vandaar dat wij dus vinden dat een belegger best lui mag zijn. Dat kan soms zelfs in zijn of haar voordeel werken.
